Kaldırımda yazılan

Yalnızlığın adını self date eylemişler rabbim

ben onlardan değilim

Söyleyebiliyorum senin kadar yalnız olduğumu

Senin kadar güçlü değilim 

Emir miyim bilmiyorum

emin değilim 

Atkı atıyorum boynuma bu havalarda 

bağlamaktaysa iyi değilim

Kravat bağlamayı da öğrenmedim

bunu en son boynuma kravat bağlayan biri söyledi

İyi halat bağlıyormuşum

bunu en son boynumdaki halatı çözen biri söyledi

Bu uzun kışı kalın bir hırkasız geçirdim 

bunu kimseye söylemedim

Nefesim bile soğuktu üşümekten

ısınsın diye şiirler mırıldandım 

Karaköy’de yazdığım şiirleri eve gelene kadar unuttum

Tophane’nin yokuşlarında gözyaşlarımı kuruttum

Eve gelen yolları unuttum 

Her gece bir kaldırıma sarılıp uyudum

Ciğerimde nefes kalmadı rabbim 

sadece kuruntu

Yeni dövmeler yaptırdım her yeni yaraya

bileğimde bir kesik geceleri kanayan

Bazı geceler sabahlara çıktı

Bindiğim tren raydan çıktı rabbim

Ben bile çıkmadım beni aramaya

Bu şiiri yazarken aranmam çıktı.