sokak lambası altında yazılan

Ampul patlamış, ışık yanıp yanıp sönüyor.

Bir sinek vızıldıyor ona çarpıp 

Silahımı çıkarıp bir kurşun attım 

söndü.

Çünkü hiç ışık yok, farkındayım.

Belimdeki gamzeyi bir silahın kabzası doldurmadı

sırtımdaki kurşunları koymaya çalıştım

onlar da sığmadı. 

Kafana şapkadan başka bir şey takma dediler

taktım, yaptım.

Hayatta kalmaya çalıştım 

sürünürken yılana dönmemeye çalıştım 

Dilim yalana da dönerdi ama şiire alıştım. 

Hiç ışık yoktu dedim ya

ondan karanlık şiirler yazdım. 

Bir şapkanın siperi bana siper oldu, 

nasıl anlatayım? 

Bir şapkanın şimdi dikişleri sökük

Nasıl yalpalamayayım?

Yazmakla söndüm.

Yanacak bir şey kalmadığında 

anladım

Artık közdüm. 

Görmezden geldim, kör san

belki gördüm, belki  kördüm.

Yüzmenin yetmediği denize yabancılaşır insan 

Gemileri değil aklını kaçırdığında alabora olur korsan.

Öyle gecelerde aralık oldu nisan

öyle gecelerde şair olmakla katil olmak arasında kaldı lisan

öyle gecelerde şiirler kağıtlarda kan

öyle gecelerde mezar kazdım uyuyamamaktan.