ERKETEDE YAZILAN

öğreneli çok oldu düşmeyi

bugünlerde öğreniyorum doğrulmayı

görmeyeli çok oldu güneşi bir yarasa olduğuma inandığımdan beri

nefes alıyorum gördüğümde dolunayı

unuttum sulamayı çiçekleri

unuttum içmeyi ilaçlarımı

unutamıyorum başka bir şeyi

yine ayın beşi, unutamıyorum nakit vermem gereken kirayı

çok depresif gibi yazdığımı söylüyorlar şiirleri

bir siktirin gidin başımdan demiyorum sinkaflı

evet diyorum depresif 

çünkü çiçeklere vermediğim suyu şiirlerime veriyorum içmesi için tranko buskas'ı

bu bana ne kaybettirir

benim şiirlerimi dolapdere'de bir hırsız, kuştepe'de bir keş, gültepe'de bir evsiz anlıyor

bu hayat onlara daha ne kaybettirir

mert bakkaldan 0.5'lik şişede sıvı yağ aldı eve

sonra gidip bir telefon çaldı, bir teneke yağ aldı eve

bu hayat namerte ne kaybettirir

dolapdere'deki bit pazarından elli liraya ayakkabı kurtardık selas'ın kardeşine

bu hayat daha nelere azmettirir

siz anlamayın 

size yazmıyorum bu şiirleri

siz içimize atalım istersiniz

siz bilmezsiniz anlamayı.