REÇETEYE YAZILAN

ben ölü doğmuşum

bu en büyük yanlışım 

kalmadı hayatın doğrusu

hayatta kalmaya çalışırken yaptım bütün yanlışı

hayatta kalmak artık aynadakinin korkusu

bu yüzden doğduğumdan beri yalnızım 

bu aynadakinin en sert sorgusu

biraz deli daha fazla dolu

yıllar boyu içime atmışım

biriktirip bir kenara koymuşum 

şiirleri artık kınından çıkarıp yazmışım

yazmışım, yaz ortasında kış olmuşum

gün ortasında akşam olmaya alışmışım

duran tüm saatlerde akrep ve yelkovan geceye konmuş

sabah olmuş ama ben gecede kalmışım 

neden

neden

neden

edemiyorum sormadan

hep böyle mi gidecek, hiç değişmeyecek mi sonradan

duymazdan gelip kaçmıyorum bir süredir hiçbir kornadan

birinin bana çarpmasıysa bana en büyük iyilik olacak

çalmayacak artık aynı şarkı hep sonradan

ben hep geceydim yarasalar göğsüme konmadan

bir böcek gibi ilaçlıyorlar beni bu ara

bazen içiyorum hepsini isimlerine bile bakmadan

dozunu aşmışım bakmadan

sınırımı aşmışım yerimden kalkmadan

biraz daha 

apartman kalkmadan

hastaneden çıkıyorum arkama bile bakmadan

doktor bende küçük bir umut var mı?

küçük dediysem bir hap kadar

karıncalanır gözüm ve bir ağrıya meyilli göğsüm

sakıncalı artık bu bölüm ve tutamadım kendim gibi verdiğim sözü

bazen geçiyorum

bazense geçemiyorum hiçbir köprüden biraz sarkmadan

e-devlet'e girdim ikametgah değişikliği yapmak için bugün

girebileceğim tek bir adres olmadan

ben bile bakmıyorum artık bana

geçiyorum aynalardan hiç hatırımı sormadan

metroyu kaçırdım bu sabah

geçen hafta da cumayı kaçırdım

bir şeyleri kaçırdım hayatta, bu çok belli artık

biraz da aklımı kaçırmışım bu ara öyle diyorlar

doğru söylüyorlar ama onlara inanmadım

çünkü artık doğruların da bir anlamı kalmadı.